Henüz tek tük vasıtanın geçtiği ana caddenin geniş
kaldırımı üzerinde, babası ile birlikte acele ile yürü-
yen yedi sekiz yaşlarındaki küçük kız, sabırsızlığını
belli edercesine, yüksek sesle “Baba, ne zaman varacağız; daha
gelmedik mi?” diye heyecanla sordu. Kucağında güllerden
oluşan bir çiçek demeti vardı.
Mayıs ayının ikinci Pazarına gelen anneler gününde, sabah
kahvaltısından sonra yürüyüşe çıkmıştım. Berrak havanın temizliğinden
ve baharın güzel kokusundan yararlanmaya çalışıyordum.
Hemen yanı başımda acele ile yürüyen baba ve
kızının aralarında geçen konuşma dikkatimi çekti. Küçük
çocuk, bir taraftan babasının yürüyüşüne uygun adımlar atmaya
çalışırken, bir taraftan da devamlı şekilde konuşuyordu.
Hâllerinden gidecekleri yere bir an önce ulaşmak istediklerini
belli ediyorlardı.
Hiç istemediğim hâlde, aralarında geçen konuşmalar merakımı
arttırmış ve onların adımlarına uyarak hızımı düşürmüştüm.
Bu sırada küçük kız devamlı şekilde sorularını sıralıyordu:
“Babaannem bizi bekliyor, değil mi baba?”
“Babaannem bizimle neden oturmuyor baba?”
“Babaannem bizi özlemiş midir baba?”
“Daha yolumuz uzak mı, annem bizimle neden gelmedi
baba?”
Genç adam elinden tutarak yürüttüğü ve yorulduğunu
anladığı kızını, biraz olsun dinlendirmek amacıyla yavaşladı.
“Sabret kızım, az kaldı.” demekle yetindi.
Genç adam birden durarak yanıma yaklaştı. “Af edersiniz,”
diyerek elindeki kâğıdı uzatıp sordu. “Şurada yazılı adresi tarif
edebilir misiniz?”
Uzattığı kâğıttaki adres, yolumun üzerinde ve üç apartman
sonraki ara sokak içinde bir yerdi.
Hemen “Bu adres ilerideki sokak arasında.” diyerek kar-
şılık verdim. Elimle işaret ederek gidecekleri yeri gösterdim.
“İsterseniz oraya kadar size eşlik de edebilirim.”
Yardım edebileceğimi içtenlikle söylememe rağmen genç
adam, acele ve sade bir teşekkürle yetindikten sonra yeniden
yürümeye başladı. Adamla ona ayak uydurmaya çalışan çocu-
ğunun arkasından bakarken, elimde kalan kâğıdı Un üzerinde
yazılı olan adresteki binanın adı aklıma takılmıştı.
Adreste:
“Yaşlılar ve Kimsesizler Yurdu” yazılıydı.
Mustafa Hüseyin USLU
Ankara, 05.03.1997
2017/Mart ayında çıkan “HAYAT BAĞLARI-İnce Noktalar”
adlı öykü kitabından
Mustafa Hüseyin USLU HAYAT BAĞLARI 